SÖZÜN ÖZÜ KÖZ MÜDÜR?
Bu aralar ben yine insanların davranışlarına sarmış durumdayım.
Aldım verdim ben seni yendim
Daha çocuktuk o zamanlar.. Bahçelerde oyunlar oynayarak büyüyen çocuklardık. Dizlerimiz yaralandı bizim büyürken. Ebeydik, sobeledik. Gruplara arkadaşlarımızı seçerken işte söylenen tekerlemelerden biri de buydu. İliklerimize kadar işlenen şu cümleye bakın! Alıyorsun, veriyorsun ve yeniyorsun. Yenmek ne kadar önemli, değil mi? Oysa Samuel Beckett’in o sözünü ne yapacağız?
“Hep denedin, hep yenildin. Olsun. Gene dene, gene yenil. Daha iyi yenil.”
Ben de görüyorum ve arttırıyorum.
'Haklı olma ihtiyacı, sıradan insanlara özgüdür.' - Albert Camus
Ne oldu içinizdeki aşk kalbinizi mi ısırıyor? Kükrediği için mi kulaklarınızı kapatıyorsunuz karşınızdakine? Oysa o ses içinizde. Ne kadar o çok sevdiğinizi uzak tutmaya çalışsanız da kendinizden ayırmayı istiyor musunuz gerçekten?
Sizi kim üzdü bu kadar? Korkularınızın esiri olmak aslında sizi esir ediyor. Korkularınız yüzünden özgür değilsiniz. Körsünüz, sağırsınız. Sakatsınız!
Bırakın palavraları.. “Sevdim de ne oldu?” diye zırvalıyorsunuz. Bana bir adım atana 10 adım atarım, diyorsanız hele, toplayın o ayaklarınızı ivedilikle uzaklaşın ya da o ilk adımı atın. Her seferinde atın o adımı, her şeye rağmen, her yenilgide. Yenilginiz/ yenilgileriniz sizi yendiğinde ağlamayın. Hâlâ oyundasınız. Bahsi arttırmaktan korkmayın, daha çok sevin. Tabii ki en çok kendinizi sevin. Ah ne kadar da özlü söz söyledim, değil mi sevgili okuyucu? Ben korkusuzların diyarındanım. Silahlarım var sanıyorsunuz ya silahsızım ben ama bir bilseniz ellerim, dilim, aklım, bakışlarım nasıl da gücümü gösteriyor. Bu bana bahşedilen bir özellik değil sadece. Asıl kazananlar kaybetmekten korkmayanlar ve bil ki okuyucu kazanmak için çıkmadım yola. Varacağım yerde elime kupa alıp kaldırıp gözünüze sokmayacağım. Vardığım yer kadar yolum da güzel benim. Yolun sonunda bekleyeceğine yolu benimle yürü. Hatta belki birlikte koşarız da..
Zaman daralıyor. Ölmeyecek kimse yok. Asıl ölmemek şaşırtır bizi. Tik tak.. Belki de 20 yazın bile kalmadı. Vakit kılıcını indiriyor. Boynuna inmeden önce uzan da sarılsın o çok sevdiğin.
21 Mart - gün gece eşit.. Haydi artık eşitlenme zamanı!
Dünya şiir günü - Bütün dünya duysun, yazmadım henüz seni daha..
“No more bets please! Bahisler kapanmıştır.”
Hayatta en çok korktuğunuz başınıza geldi.
KAYBETTİNİZ!
Hande Yöremen