GECENİN SONUNA YOLCULUKTA KAHVALTIYA VARILIR (MI?)
Teoman’ın 11. Stüdyo albümü ‘Gecenin Sonuna Yolculuk’ tüm dijital platformlarda yayınlandı.
Ben hiç kimseye ve hiçbir şeye fanatiklik boyutunda bağlanmam. Özgürlüğe olan düşkünlüğümden.. Hiçbir madde, hiç kimse beni ele geçiremez. Bunu kontrol manyaklığıyla karıştırmayın.
Evet, Teoman’ı çok seviyorum. Kafasının içini seviyorum. Yazılarıyla, şarkılarıyla bir ilişkim var benim. Pek çok konserine de gittim ama ben bir fanatik değilim.
Benden daha fazlası yok bu hayatta!
Teoman bu albümü için seven çok sevecek, dedi. Zor bir albüm. Her halinden belli kendisi için yapmış. Ben ‘Koma Hali’ni ve ‘Kumarbaz’ı hemen çektim kafamın içine. Teoman’ın bir tek diksiyonu ile ilgili sorunum var ama bunu da bir tek Teoman’da kabul edebiliyorum. Diğer bütün şarkıcılarda özenti duruyor. Ancak ‘Viski ve Lazanya’da bu iyice göze batıyor. Aman be, boş verdim okuyucu. O benim sevgili Teoman’ım. Ne anlattığına dikkat ediyorum her zamanki gibi.
Keşke bizim gibilerin ayrı bir dünyası olsaydı. En azından bu, kolay olsaydı; orada birbirimizi bulabilseydik, denk gelseydik, birbirimize düşseydik.
Bu albümü dinlerken çok uzun seneler önce Pink Floyd’un Wish You Were Here albümünü dinlediğim zamanki hislerimi hissettim. Aynı koridorlarımda yürüyorum sanki.
Teoman, bu albümün hazırlık sürecinde çeşitli videolar paylaştı. Sürece tanık olmamızı sağladı. Bu videoları Teoman’ın youtube kanalından izleyebilirsiniz.
Madem Teoman’ı bu kadar çok seviyorum kitabını da okumuş olmalıydım, değil mi? Hayır, okumadım ama geçtiğimiz hafta nihayet kitabı sipariş ettim ve ‘Fasa Fiso’ geldi. Bir türlü okuyamıyorum, masada duruyor. Bu akşam Bodrum’a gidiyorum, yanıma alıyorum, okumak niyetindeyim. Galiba, o kapağı açmıyorum çünkü Teoman olmadan Teoman’ı tanımak istemiyorum.
9 Nisan gecesi albümü dinlerken Kumarbaz ve Koma Hali, dedim ya bana bir şekilde dokundu.
“Artık tapmıyorum kendimden başka hiçbir şeye. Zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya. Son gördüğümde onu can çekişiyordu galiba. Hepsi buymuş meğer.”
Ne yaptık Teoman? Kabul mü ettik? Kabul edişimize isyan mı ediyoruz? Öyle bir sallamazlık, umursamazlık mı sardı tüm damarlarımızı? Ben hep zaten kendime taptım, bunu ne yapacağız peki? Kendi dünyamda yalnız olmak istememiştim. Hâlâ istemiyorum ama yalnızım. Şimdi bunu kendimiz seçmiş gibi mi yapalım? Zaten bir süre sonra inanıyor insan. Hatta kendi seçimlerinin en ateşli savunucusu olarak ikna da edebiliyor diğer herkesi..
Yıllarca geceye yolculuktu bizimkisi.. Gecenin sonuna gitme vakti geldiyse sevinsek mi acaba? Bitti mi? Bitiyor mu karanlık?
“Bir garip koma hali. Bitirmek için.. Tersi tüketecek çünkü..”
Dinleyin bu albümü sevgili okuyucu. Teoman değil mesele, ortak bir yerlerimiz var; siz de öyle hissediyorsanız, eğer siz de öyleyse buluşacağız.
Hande Yöremen