Aşktan bahsetmek geldi içimden..
Kendimi biliyorum. Hissettiklerimin keskinliği ile dünyayı ikiye bölebilirim.
Kendimi de seni de biliyorum. Yaşadıklarımızın gerçekliği içinde büyüyoruz.
Ben istediğin her şeyi keyifle yaparım. Sadece senin için değil elbette; kendim için de..
Sevda uğruna ne yaparsınız? Neyi nereye kadar?
Sevgili okuyucu, yaptıklarınız için karşılık bekliyor musunuz? Beklentiler mutluluğu azaltıyor sadece. Başa çıkamıyorsanız, bu kadar da meraklısı olmayın kırgınlıkların.
Aşk, tıpkı oyunlarda toplanan bonuslar gibidir. Bu süreci iyi kullanmak gerekiyor. Bonusun koruma süresi bittiğinde sizi bütün o süre boyunca beraber kurduklarımız ayakta tutuyor. Beraber devam ettikçe de yolunuza daha çok bonuslar çıkıyor.
Bir sevda denizinde boyunuzu geçtiğinizde kalbinize kramplar girdiğinde ürkersiniz. Ben de ürktüğüm dönemlerdeyim. Kendi karamdan uzaklaştıkça boğulma riskim artıyor.
Bu tahterevallide diğer yanda sen oturuyorsun. Seni gördükçe karşımda, bütün endişelerim yok oluyor. Hatta seviniyorum.
Yüreğimin bu kadar derin olduğunu görünce tarifsiz mutluluk yaşıyorum.
Bu dünyaya tekrar gelmek istememin tek sebebi sen oluyorsun; içmemin, yazmamın, İstanbul’u yeniden sevmemin ve toprağa kök salıp çoğalmanın..
Kimsenin karışmayacağı ve karıştıramayacağı kadar uzakta ve aynı zamanda kimseye olamayacak kadar sana yakın bir yerlerde yaşamaktayım. İnsanlar öfkelerinin tuzaklarına düşerlerken ve “ya sabır” çekerlerken, ben senden ayrı günleri yok saymakla geçiriyorum zamanı. Gerçekleri sen yüzüme vurunca acımıyor. Senden yana esince en şiddetli fırtına bile yüzüme sevimli bir telaş bırakıyor en fazla.
Korkmadan açılabiliyorum, bırak bunca insanın hınca hınç meydanlarını, kendi içimde.. En kutsal yer benim içimde çünkü.
Senden uzakta yaşamak ve ölmek en büyük günahtır bence.
Sevdiklerimizden ayrı düşmeyelim.
Hande Yöremen - İstanbul Gündemi